Fabularna etiuda filmowa, której tematem jest historia panowania pana Smoka na zamku.
Wędrowny rycerz Lancelot pyta mężczyznę wypasającego owce o drogę do zamku pana Smoka. Osobisty sekretarz pana Smoka – pan Henryk - przemawia z ruin zamku do grupy ludzi zgromadzonych u podnóża budowli. Są to przedstawiciele mieszkańców okolicznego miasta. Mówca wspomina, iż zamek od ponad 600 lat cieszy się protektoratem pana Smoka, któremu co roku miasto, na dowód przymierza, ofiarowuje dziewicę. W tym roku będzie to Elza - córka kustosza Szarlemania. Ludzie wiwatują. Nadchodzi rycerz, który zwraca zgromadzonym uwagę, iż nie powinni się cieszyć z porwania przez smoka najpiękniejszej dziewicy. Tłum lekceważy słowa rycerza.
Elza wraz z młodym mężczyzną prowadzą rycerza do pana Smoka. Smok okazuje się być człowiekiem, co dziwi rycerza, który spodziewał się spotkać stwora o trzech głowach. Rycerz komunikuje, iż przybył wyzwać Smoka na pojedynek. Smok przyjmuje wyzwanie i wydarzenie zostaje zaplanowane na kolejny dzień w samo południe.
Rycerz rozmawia z burmistrzem miasta, który wyjawia, że boi się Smoka. Rycerz informuje, że zamierza uwolnić burmistrza od zmartwień zabijając Smoka. Jednak burmistrz się nie cieszy, ponieważ obecność Smoka poskramia zastępcę burmistrza i jego popleczników, co jest na rękę burmistrzowi. Burmistrz chce, aby rycerz się oddalił. Ten odmawia. Dochodzi do pojedynku rycerza ze Smokiem.
Z powodu epidemii chorób ocznych pan Smok zabrania ludowi patrzeć w górę. Co się dzieje na wysokościach będzie ogłaszane w komunikatach, które będzie publikował osobisty sekretarz pana Smoka – pan Henryk.
Sekretarz relacjonuje ludności przez quasi megafon z metalowego imbryka pojedynek Lancelota z panem Smokiem, ponieważ, jak ogłoszono, z powodu epidemii chorób ocznych pan Smok zabrania ludowi patrzeć w górę. Rycerz Lancelot zaginął w trakcie walki. Ludność miasta rysuje litery „L” na murach w dowód poparcia dla Lancelota, co drażni pana Smoka. Lancelot pojawia się cudownie po jakimś czasie w zamku i kończy rządy pana Smoka, przywracając demokrację. Elza znika w niewyjaśnionych okolicznościach.
Produkcja: Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego
Data produkcji: 1979
Czas trwania: 16’10”
Barwa: kolor
TWÓRCY:
Jerzy Moszkowicz (realizacja teatralna)
Piotr Łazarkiewicz (realizacja filmowa)
Krzysztof Magowski (realizacja filmowa)
Eugeniusz Szwarc (autor pierwowzoru)
Waldemar Dobrzyniecki (zdjęcia)
Jerzy Sobociński (zdjęcia)
Józef Cedrowicz (dźwięk)
Wykonawcy zbiorowi:
Socjalistyczny Związek Studentów Polskich
Teatr „Jan” UCK
Cicibór Poznań
UAM
Klub
Zameczek
Sosnowiec
UŚ
"Projekt rekonstrukcji dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury".